Rosa Yska (21), lid van UMTC Utrecht* wist al van kleins af aan dat ze verpleegkundige wilde worden, maar eenmaal op de opleiding, bleek het niets voor haar. “Mensen vonden er van alles van. Ik moest het langer proberen, niet te snel opgeven.”
“Ik wist het zeker: ik werd later verpleegkundige, dus andere studies gaf ik geen kans. Voor de vorm bekeek ik soortgelijke studies, zoals Verloskunde en Medische Hulpverlening, maar ik serveerde die snel af. Na mijn tussenjaar na de havo begon ik met hbo-Verpleegkunde aan de Hogeschool Utrecht.”
“Vrijwel direct vroeg ik me af waar ik aan begonnen was. Het was echt he-le-maal niks voor mij. Ik dacht dat ik van zorgen hield, maar nee. De biologische kant vond ik ook al niks. Ik denk dat ik series in mijn hoofd had van het werk van een arts. Koffie en thee rondbrengen en medische handelingen verrichten: gewoon niet leuk.”
“Al binnen een paar maanden dacht ik erover om te stoppen. Ik vond dat ook eng. Zo lang had ik dit in mijn hoofd gehad en ineens wilde ik het niet meer. Klopte dat wel? En wat moest ik dan gaan doen? Ik vond het ook vervelend om dit tegen mijn ouders te zeggen. Achteraf bleek dat zij het al lang doorhadden dat ik het helemaal niet zo leuk vond. Ik woonde toen nog thuis. Ze vonden het goed van mij dat ik er zelf mee kwam en overwoog die knoop door te hakken.”
“Voor december ben ik ermee gestopt. Gelukkig kreeg ik nog best wel veel collegegeld terug. Ik hoefde alleen de maanden te betalen die ik had gestudeerd. Nu krijg je alles terug als je je voor 1 feb uitschrijft. Dat vind ik wel beter. Het is best lastig om op je 17e meteen een goede keuze te maken.”
“Ik was vanaf het begin al direct actief in mijn studentenvereniging en ben direct op zoek gegaan naar baantjes. Feitelijk had ik nu dus nog een tussenjaar. Ik promootte producten op straat, paste op, ging uit en borrelde veel. Maar wat ik dan wel wilde studeren, ik had geen idee.”
“Ik deed een studiekeuzetraject en na een paar sessies kwam er een top drie uit. HRM, Toegepaste Psychologie en International Business. Omdat ik meteen voelde dat HRM iets voor me was, wilde ik niet weer dezelfde fout maken door maar half naar die andere opleidingen te kijken. Ik heb dus echt mijn best gedaan met een open blik te onderzoeken hoe leuk ik ze alle drie vond.”
“HRM bleef bovenaan en ik heb er tot op de dag van vandaag geen spijt van. Ik hou ervan met mensen te werken, maar dan wel in een bedrijfsomgeving. Ik verzorg ze niet meer, maar help ze wel verder. Ik zie ze groeien; echt heel interessant. Het moeilijkste moment in dit hele proces was toen ik me had uitgeschreven en nog niks anders had. Ik wist echt niet wat ik met mezelf aan moest. Toch was ik toen ook opgelucht. De juiste studie gevonden te hebben voelde bevrijdend.”
“Dit jaar doe ik een bestuursjaar Ik volg nu ook een minor die aansluit bij mijn bestuurswerk: leiderschap voor bestuurlijk actieve studenten. Daarna nog twee jaar studeren.”
Studentenvereniging UMTC is een kleinschalige en traditionele gezelligheidsvereniging met ruim 350 leden in het centrum van Utrecht. Iedereen kent iedereen. Je kunt bij ons drie dagen in de week borrelen, plaatsnemen in commissies of genootschappen en je verbinden in een jaarclub. Het is een ideale mix tussen studeren, zelfontplooiing en ontspanning. Meer informatie? Mail naar senaat@umtc.nl.